Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Ełku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy w Ełku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Michał Dźwilewski

Protokolant: st. sekr. sąd. Andrzej Jakubik

w obecności Prokuratora – Łukasza Paradowskiego

po rozpoznaniu dnia 03.11.2015r.

sprawy:

E. D. (1)

urodz. (...) w P.

syna E. i J. z d. P.

oskarżonego o to, że:

w dniu 24 lipca 2015 roku ok. godz. 21:35 w ruchu lądowym w miejscowości D., gm. P., prowadził samochód osobowy marki K. (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości, tj. 1,34 mg/dm ³ alkoholu w wydychanym powietrzu wbrew orzeczonemu przez Sąd Rejonowy w Ełku zakazowi prowadzenia pojazdów mechanicznych sygn. akt II K 1144/12 na okres od dnia 08.03.2013 roku do dnia 08.03.2017 roku, który uprawomocnił się w dniu 08.03.2013 roku,

tj. o czyn z art. 178a § 4 kk

I.  oskarżonego E. D. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu i za to, na podstawie art. 178a § 4 kk skazuje go i wymierza mu karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 42 § 3 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych,

III.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 (dziesięciu tysięcy) zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

IV.  na podstawie art. 43b kk orzeka podanie wyroku do publicznej wiadomości poprzez wywieszenie jego treści na tablicy ogłoszeń Urzędu Gminy w P. przez okres 2 (dwóch) miesięcy,

V.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych i obciąża nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 691/15

UZASADNIENIE

ograniczone do rozstrzygnięcia o karze – art. 423 § 1a kpk

E. D. (1) został oskarżony o przestępstwo z art. 178a § 4 kk polegające na tym, że w dniu 24 lipca 2015 roku ok. godz. 21:35 w ruchu lądowym w miejscowości D. gm. P. prowadził samochód osobowy marki K. (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości, tj. 1,34 mg/dm ³ alkoholu w wydychanym powietrzu wbrew orzeczonemu przez Sąd Rejonowy w Ełku zakazowi prowadzenia pojazdów mechanicznych sygn. akt II K 1144/12 na okres od dnia 08.03.2013 roku do dnia 08.03.2017 roku, który uprawomocnił się w dniu 08.03.2013 roku.

Do popełnienia zarzucanego mu czynu przyznał się i opisał powód swojego zachowania.

W świetle zatem zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a w tym wyjaśnień oskarżonego nie budziło wątpliwości, iż jego zachowanie polegające na prowadzeniu samochodu w stanie nietrzeźwości, pomimo uprzedniego zakazu prowadzenia pojazdów wynikającego z wyroku Sądu Rejonowego w Ełku z dnia 28.02.2013r. w sprawie II K 1144/12, wyczerpuje znamiona art. 178a § 4 kk.

W konsekwencji, z mocy cyt. przepisu, Sąd skazał oskarżonego na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd orzekł ponadto środki karne w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat (art. 42 § 3 kk), świadczenia pieniężnego w kwocie 10.000 zł na rzecz organizacji społecznej świadczącej pomoc ofiarom wypadków komunikacyjnych (art. 43a § 2 kk) oraz podania wyroku do publicznej wiadomości w określony i zindywidualizowany sposób (art. 43b kk).

Tak orzeczona kara i środki karne, zdaniem Sądu, odpowiadają dyrektywom sformułowanym w art. 53 § 1 i 2 kk oraz art. 56 kk (do których zalicza się m.in. motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu) i są adekwatne do stopnia zawinienia oskarżonego oraz stopnia społecznej szkodliwości jego zachowania, a nadto – uwzględniają cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W ocenie Sądu zatem i za stanowiskiem oskarżyciela, tylko kara o bezwzględnym charakterze doprowadzić może do ukształtowania społecznie pożądanej postawy oskarżonego. Stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu jest bez wątpienia znaczny – oskarżony swoim zachowaniem ugodził w jedno z najbardziej istotnych dóbr prawnych w postaci bezpieczeństwa życia i zdrowia ludzi prowadząc auto w stanie nietrzeźwości. Stworzył w ten sposób potencjalne zagrożenie spowodowania wypadku drogowego. Oskarżony przecież doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że taki stan w sposób szczególnie istotny zmniejsza zdolności percepcyjne i psychomotoryczne człowieka, a mimo to zdecydował się na prowadzenie pojazdu narażając innych uczestników ruchu na powstanie znacznych szkód. Ww. determinanty, które znajdują zastosowanie w każdym przypadku popełnienia czynów z art. 178a § 1 kk czy 178a § 4 kk, w przypadku oskarżonego są jednak wyjątkowo negatywne:

- prowadził pojazd niemal lub w całkowitym stanie upojenia alkoholowego (1,34 mg/dm ³ jest równoważne 2,68 ‰ alkoholu we krwi), co w sposób oczywisty przekłada się na brak zdolności psychomotorycznych i stwarza wyjątkowe zagrożenie dla innych uczestników ruchu,

- prowadził w tym stanie samochód terenowy o znacznej masie, przekraczającej 2 tony, co w razie zderzenia z innym pojazdem naraża inne osoby na poważne następstwa,

- prowadził pojazd w miejscu wzmożonego ruchu wakacyjnego,

- spożywał alkohol bezpośrednio przed jazdą (stan nietrzeźwości rośnie – vide protokół – k. 2),

- uprzednia karalność statuująca obecną kwalifikację z art. 178a § 4 kk także dotyczyła jazdy w stanie nietrzeźwości w warunkach art. 178a § 4 kk (vide wyrok – k. 10),

- nie wykorzystał szansy na wykazanie rzeczywistej woli zerwania z inkryminowanym zachowaniem pomimo dwukrotnego odroczenia kary pozbawienia wolności wymierzonej mu wyrokiem w sprawie II K 1144/12, a w konsekwencji – warunkowym zawieszeniem jej wykonania (vide postanowienie - k. 15).

A zatem oskarżony nie tylko nie skorzystał z danej mu przez Sąd szansy na korektę swojej postawy wobec obowiązujących norm prawnych, ale przede wszystkim zdecydował się na prowadzenie samochodu mimo świadomości niebezpieczeństwa dla życia i zdrowia innych ludzi jakie powoduje jazda w stanie upojenia alkoholowego. Tego rodzaju zachowanie świadczy ewidentnie o tym, że poprzednie orzeczenia zapadające w postępowaniu wykonawczym okazały się niewystarczające, nie dały oczekiwanych rezultatów i nie doprowadziły do zmiany jego dotychczasowych nawyków. Tylko zatem kara bezwzględna, z jej dominującą w tym wypadku rolą prewencyjną, była odpowiednią „odpłatą” za ww. lekceważące i wyjątkowo niebezpieczne dla innych uczestników ruchu zachowanie. Oczywiście probacja, przewidziana w art. 69 § 4 zd. 2 kk w wyjątkowych okolicznościach, w tym stanie rzeczy nie była w ogóle brana pod uwagę. Oskarżonego bynajmniej nie tłumaczy okoliczność, iż musiał pilnie szukać pomocy dla cielącego się zwierzęcia. Nawet gdyby wersja ta okazała się prawdziwa, E. D. (1)i dysponował telefonem komórkowym, z którego mógł osiągnąć zamierzony cel w sposób bardziej efektywny, i mógł zwyczajnie udać się po pomoc do mieszkających nieopodal sąsiadów (tak zresztą uprzednio już uczynił – vide wyjaśnienia - k. 44). W zachowaniu oskarżonego trudno doszukać się zatem jakichkolwiek okoliczności łagodzących. W konsekwencji, bezwzględna kara pozbawienia wolności w wymiarze 7 miesięcy spełnia oczekiwania opisane w art. 53 § 1 kk. Nie jest to przy tym wymiar kary nadzwyczaj surowy zważywszy, że granice ustawowego zagrożenia wynoszą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności.

Orzekając o środkach karnych w postaci zakazu prowadzenia pojazdów oraz świadczenia pieniężnego na rzecz organizacji zajmującej się m.in. pomocą dla ofiar wypadków Sąd miał na względzie, że obie te instytucje są w obowiązującym stanie prawnym (tak co do wysokości świadczenia pieniężnego, jak i długości zakazu prowadzenia pojazdów) zdefiniowane w sposób wyłączjący jakąkolwiek korektę ze strony Sądu: art. 42 § 3 kk przewiduje obligatoryjny dożywotni zakaz prowadzenia pojazdów, a art. 43a § 2 kk – świadczenie pieniężne w wysokości nie mniejszej niż 10.000 zł.

Z kolei, skoro nietrzeźwość kierowców jest wciąż częstą przyczyną groźnych wypadków, w których giną lub ulegają okaleczeniu ludzie oraz powstają poważne szkody materialne, a których to oskarżony swoim zachowaniem naraził na niebezpieczeństwo związane z konsekwencjami ewentualnego wypadku drogowego, każda próba wpłynięcia na świadomość skutków zachowania jego i potencjalnych sprawców przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji zasługuje na aprobatę. W tym stanie rzeczy zaktualizowała się możliwość prewencyjnego oddziaływania kary poprzez jej ujawnienie lokalnemu społeczeństwu (na podstawie art. 43b kk Sąd orzekł podanie wyroku do publicznej wiadomości poprzez wywieszenie jego treści na tablicy ogłoszeń Urzędu Gminy w P. przez okres 2 miesięcy). W czasie obowiązywania ww. środka społeczność ta będzie miała możliwość zapoznać się ze skutkami inkryminowanego zachowania i realnej groźby izolacji.

O kosztach Sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dn. 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 z późn. zm.) i art. 624 § 1 kpk w związku z przekonaniem graniczącym z pewnością (vide dane z ePuaP – k. 33-34, dane – k. 22), że ich ewentualna egzekucja wygeneruje dodatkowe koszty przenoszące wymiar kosztów sądowych.